رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دماوند گفت: قدمت بنای امامزاده عبدالله(س) و عبیدالله(س) متعلق به اواخر دوره سلجوقی یا اواسط حکومت مغول است.
پبعد از دوره ی هخامنشیان،همان تقسیمات کشوری که در زمان هخامنشیان معمول بوده،عملا دنبال شد.چنان که پس از انقراض سلسله هخامنشیان در عهد سلوکیان با آن که وسعت و حدود قلمرو این دوره به وسعت دوره ی هخامنشیان نمی رسد،باز هم همان تقسیمات کشوری دوره هخامنشیان رعایت شد و کشور به هفتاد و دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم شدکه دارای حکمرانانی بودند که آنان را«ساتراپ» می گفتند.
دماوند نام بلندترین قله ی سلسله جبال البرز و نیز نام شهری است که در دامنه ی جنوبی این قله واقع شده است.این نام به پهلوی در«کارنامهء اردشیر بابکان»بصورت دنباوند abnud dnaw و در کتیبههای دوران ساسانی چون کتیبهء شاپور اول در نقش رستم فارس و کتیبهء نرسی در پایکولی به صورت دومباوند dnawabmud و در«تنرنامه» و«شهرستانهای ایران» و نیز«ایرانشهر» و کتاب جغرافیای موسی خورنی دمباوند آمده که در واقع تغییر یافتهء نام پهلوی آن است.